ΣΕΡΡΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΛΠΟΥΖΟΎ

   ΑΓΑΠΗΤΈ ΜΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ.

   Σ` ευχαριστώ για το ξενύχτη που έκανα διαβάζοντας το ‘ Σέρα ‘ και …

   Και κλαίγοντας!

   Ο πατέρας μου ήταν από το Ερζερούμ την επαρχία Κεμάχ. Οικονομικός  μετανάστης στην Ελλάδα από το 1890 -10  ετών- με τις σφαγές τα παράτησε όλα και γύρισε στην πατρίδα προσπαθώντας να σώσει την εκεί οικογένειά του. Τη μητέρα του, τη γυναίκα του και τα τρία του ανήλικα παιδιά. Τους βρήκε όλους σφαγμένους ξεκοιλιασμένους και τα κεφαλάκια των παιδιών στον  φράχτη.¨ Έφυγε μαζί με τους άλλους στα βουνά ορκισμένος να εκδικηθεί αυτούς τους… «Χαμψά Xaφίζ».Με τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο κατετάγη στη Αρμενική Λεγεώνα που είχαν φτιάξει πιστεύοντας κι αυτός στο όραμα  της Αρμενικής δημοκρατίας που κράτησε ένα χρόνο το 1919.

Γυρίζοντας στην Ελλάδα παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τη μητέρα μου Αρμένισσα της Σμύρνης και τα ονόματα των σφαγμένων του παιδιών έδωσε η μητέρα μου σε εμάς για να τιμήσει την πρώτη του οικογένεια.

   Ότι έμαθα μου τα διηγήθηκε ο αδερφός της πρώτης του γυναίκας που ήρθε μαζί του στην Ελλάδα και έμενε μαζί μας διότι η μητέρα μου τον μάζεψε και μάλιστα τον φώναζε αδερφό της προς τιμήν της σφαγμένης πραγματικής του και αγάπη στον πατέρα μου. Ο πατέρας δεν θέλησε ποτέ να μας τα διηγηθεί. Ίσως δεν άντεχε !!!

    Σ` ευχαριστώ που με έκανες να κλάψω. Μερικές φορές είναι ξαλάφρωμα.

 ΥΓ

 το 1980 –ή κάπου εκεί-κάποιοι  ληστές είχαν πιάσει ένα τουρκάκι 12 χρονών και αφού το βίασαν του ποδοπάτησαν το κεφαλάκι .Στην καθημερινή επιφυλλίδα που είχα τότε στον «ημερήσιο Κήρυκα» έγραψα: Γιατί να λυπηθώ  αυτοί λυπήθηκαν τα δικά μας παιδιά ; Ένα Τουρκάκι λιγότερο.    

   Το ίδιο βράδυ-μα τον σταυρό που κάνω-είδα στον ύπνο μου τον πατέρα μου που μου είπε: Ντροπή σου. Τι έφταιγε το παιδί. Αν γίνεις όμοιος με αυτούς τι θα σε ξεχωρίζει τότε;

 Θα πεις γιατί σου τα γράφω. Έκανες το καλύτερο μνημόσυνο στους γονιούς μου και σ` ευχαριστώ εκ μέρους τους

Σ` Αγαπώ

Σταύρος Ιντζεγιάννης

sindzeyan@Yahoo.gr