Σταύρος –Παναγιώτη χαίρειν !
Καθυστερημένα πλην εκ βάθους καρδίας τα έτη
πολλά. Σπολάτι σου έλεγε ο Μπάρμπα Θανάσης , παντοπώλης «πωλούνται εγχώρια
αποικιακά» έτσι χωρίς παύλα στη μέση να ξεχωρίζουν , συναιρών το «εις
πολλά έτη» κατά την Ηπειρωτικήν
διάλεκτον: Σπολάτι
Διπλή
η εόρτιος μνήμη αφ` ενός μετ` ευλαβείας
περισσής και γονυκλισίας εις την μνήμην της μετοικεσίας, της Παναγίας -της Πάνυ Αγίας ήτοι-την άμωμον
και υπερούσιον μετάβασιν εκ της γης προς
Ουρανόν. Συναφώς και το γνωστόν :Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενταύθα,
Γεσθημανή το χωρίον, κηδεύσατε μου το σώμα
Συ δε Υιέ και Θεέ μου παράλαβέ μου το πνεύμα»
Αφ ετέρου δε η εόρτιος πανήγυρης των
ονομαστηρίων σου αγαπητέ και φίλτατε πανάκριβε
Παναγιώτη, εορτή πλήρης αγάπης και ασπασμών εμού και της Ιωάννας ΜΟΥ( πρόσεξε το ΜΟΥ με
κεφαλαία πάντοτε δηλωτικόν της αδιαμφισβήτου κυριότητος και ιδιοκτησίας του
συζύγου , κατά το ρήμα της εκκλησίας πάντοτε, καθ` ο η γυνή να φοβείται τον
άνδρα (ανάγνωθι : φοβείται= σέβεται και υπακούει, κατά δε την παλαιάν σχολήν
-Αχ πόσα και πόσα χάσαμε !- ενίοτε και
μεθ` ενός χαστουκίου δια του λόγου την
επικύρωσην)
Ωστόσο επειδή –φευ-η μεν πανδημία με τον
κόβιτ 19 και την ήδη μετάλλαξή του σε Δέλτα με εμπόδισε να κατεβώ σε κάποιο
βιβλιοπωλείο είναι βλέπεις και η ηλικία
( έχει δίκιο ο φίλος κι αυτός, ο Χρηστάρας, που αναθεματίζει εις γνησίαν αγοραίαν :Η πουτάνα η ζωή είναι
γλυκειά αλλά… λίγη και λήγει! θυμίζοντας τον παρά τοις Λατίνοις λατρευόμενον
Θεόν Ιανόν –από τη μια χαρά, από την άλλη λύπη) θα αρκεστείς στον εκ καρδίας
ασπασμόν και την αγάπη μας.
Κάτι είναι κι αυτή. Νομίζω ο Κομφούκιος λέει
κάπου πως τα πιο ακριβά πράγματα είναι αυτά που τα δίνουμε δωρεάν γιατί και
δωρεάν μας δόθηκαν. Τρανταχτό παράδειγμα : Είπεν ο Κύριος :Ειρήνη την εμήν
δίδωμι υμίν. Τι ποιο πολύτιμο από την ειρήνη που πρέπει να έχουμε μέσα μας και
η οποία Δωρεάν μας δόθηκε και την οποία καταπατούμε ή σπαταλούμε συνεχώς και αενάως !!!
Την αγάπη
μας σου προσφέρουμε ακριβέ μου φίλε για την ονομαστική σου εορτή με την ελπίδα πως γρήγορα θα μπορέσουμε και την
τυπική –πολύτιμη κι αυτή ωστόσο- εκδήλωση που τηρείται από αιώνες, ήτοι την
προσφορά κάποιου δώρου δίκην ενθυμίου για την εορτή σου. Ευτελούς μάλλον, διότι
κατά τον Ουγκώ
«Τα μικρά δώρα μεγαλώνουν
τη φιλία» Να μη ξεχνάμε άλλωστε και τις παραδόσεις που αποτελούν μαζί με τη γλώσσα και τη θρησκεία μέρος
της ζωής μας. Της ελληνικής μας ζωής! Της
Ελληνοχριστιανικής δηλονότι ζωής!
Έρρωσο
φίλε και ευδαιμόνει αεί και κατά πάντα
Σταύρος Ιντζεγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου