ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΟΛΥΚΡΕΤΗ
Ο
ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΑΣΤΕΓΟΣ
Τελικά ο «Γιάννης ο άστεγος» βρήκε στέγη
στο συγγραφικό τάλαντο του Λευτέρη Πολυκρέτη ο οποίος με αφορμή ένα
διήγημα « Τα χριστούγενα του τεμπέλη» του Παπδιαμάντη ,
εκμεταλλευόμενος μια νύχτα αϋπνίας βρήκε
την ευκαιρία να δημιουργήσει στο γνωστό του πεδίο- την ανθρωπιά ή την αγάπη του
στον άνθρωπο. Αυτόν τον άγνωστο διπλανό μας. Μια μικρή ιστορία που γεμίζει τις 16 σελίδες ενός τομιδίου
τυπογραφικά αλλά ατελείωτες
συναισθηματικά καθώς η αγάπη στον άνθρωπο τον ταπεινό , τον περιφρονημένο, «τον
άστεγο» όχι στη στέγη ενός σπιτιού αλλά στη στέγη και την καρδιά των ανθρώπων
όπως την εκφράζει ο Λευτέρης Πολυκρέτης θα χρειαζότανε τόμους ολόκληρους για να εκφραστεί.
Ίσως αυτό είναι και η επιτυχία του συγγραφέα
που «χωρεί τα αχώρητα» και ποιεί –
δημιουργεί μια μικρή συγκινητική ιστορία .Την ιστορία του Γιάννη του άστεγου.
«….
Γιατί ανησυχείς για την ώρα, περιμένεις
κάτι άλλο εκτός από το φως του
αστεριού; Μήπως καρτερείς τον Άγιο Βασίλη. Πιστεύεις στο Άγιο Βασίλη;…
-Βέβαια περιμένω τον Άγιο Βασίλη τον Μέγα.
Άστεγος είπα Λευτέρη όχι αντίχριστος …
.Θα σου πω για το φως που περιμένω. Δεν ξέρω
πόσοι μπορούν να το δουν, εμένα όμως με συντροφεύει….Η προσευχή μου λουσμένος από το φως του αστεριού κρατάει δύο λεπτά,
ένα πριν και ένα μετά…»
Μια
μικρή ιστορία που στεγάζεται στο
δημιουργικό οίστρο του συγγραφέα για τον
άγνωστο «πλησίον μας»
που
όμως γίνεται γνωστός μέσα από ερευνητική
ματιά του δημιουργού και τον ευρηματικό διάλογο .
-«
Όταν στέλνει γράμμα στον Άγιο Βασίλη τι διεύθυνση βάζεις ;»
- Οδός
αγάπης αριθμός άπειρο/»
Η ιστορία του «Γιάνννη του άστεγου» συμπληρώνεται πιο
σωστά ολοκληρώνεται από ένα ποιητικό
στιχούργημα
«Αυτή τη νύχτα / τούτο το βράδυ έξω κάνει κρύο
κι είναι σκοτάδι –σ`ένα παγκάκι
ξαπλωμένος/ με μια κουβέρτα τυλιγμένος …Δεν έχεις φίλους δεν έχει
σπίτια/ τον συντροφεύουν δυο σπουργίτια…
Ωραιότατο το εμπρεσιονιστικό εξώφυλλο του
Τάκη Σούρα και άριστη η φιλολογική επιμέλεια του Λευτέρη Σπετσιέρη .
Τελικά είναι μια επί πλέον απόδειξη ότι και με
λίγα λόγια μπορείς να πεις πολλά.Εύγε.
Σταύρος Ιντζεγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου