Σύντομη παρουσίαση του ποιητικής συλλογής «Εκδρομή»
του Τάκη Τσονάκα από τον Σταύρο
Ιντζεγιάννη
Η ΕΚΔΡΟΜΗ
Καθυστερημένα αλλά επίκαιρη - καθώς ο πόνος
για την απώλεια της πολυαγαπημένης σε όλους μας Μαίρης Τσονάκα βρίσκεται και θα
βρίσκεται πάντα παρών-έχω στα χέρια μου την ποιητική συλλογή του Τάκη Τσονάκα .
Με τον χαρακτηριστικό τίτλο « Η εκδρομή» (
εκδόσεις «Δόντι- Σεπτέμβριο; 2019) ο
Τάκης Τσονάκας καταθέτει σε ποίηση το πνευματικό του μνημόσυνο στη Μαίρη.
23 ποιήματα σε φόρμα δίστιχου ( αλλού τρία
, αλλού πέντε δίστιχα) τα οποία χωρίς να υπακούουν σε ομοιοκαταληξία – που
συνηθίζεται σε τέτοιες φόρμες- κρατάνε ωστόσο μια εσωτερική αρμονία που βοηθάει
τον στίχο να ρέει. Αφηγηματικός ο τόνος επικεντρώνεται και ολοκληρώνει μια
περίοδο κοινής ζωής με ένα αγαπημένο πρόσωπο τη γυναίκα του Μαίρη
που η αναπάντεχη φυγή της στον κόσμο των ονείρων, σημάδεψε την υπόλοιπη
ζωή του ποιητή πεζογράφου του Τάκη
Τσονάκα. Ένα πένθος από εκείνα που ανοίγουν μπροστά σου ένα τεράστιο κενό, αλλοτριώνουν τη σκέψη σου και αιχμαλωτίζουν
την παραπέρα ζωή σου .
Η ποιητική αφήγηση ακολουθεί μια
χρονολογική σειρά από τη γνωριμία έως τον αδόκητο χωρισμό. Ανάμεσα σ` αυτές τις
δύο περιόδους υπάρχει η κοινή ζωή με τις χαρμολύπες της, και τα όνειρά της. Μια
ζωή γεμάτη από την αγάπη-τον έρωτα. την ανέφελη πορεία που την περιγραφη σαν
μια εκδρομή με την οποία άλλωστε
τιτλοφορεί τη συλλογή
Χαρακτηριστικό αυτής της κοινής ζωής είναι τα
δύο δίστιχα (σελ15) σε μια ωραία μεταφορά: «Εσύ κρατούσες το τιμόνι εγώ ήμουνα
στη μηχανή / και ταξιδεύαμε έτσι μόνοι , μόνοι εγώ, εγώ κι σ εσύ…»
Αυτή η κοινή ζωή αρχίζει με ένα δίστιχο
:Μπήκες από την εμπατή / και μπήκε ο ήλιος στην αυλή….» (σελ11) για να
τελειώσει… « Τώρα το δρόμο σου ανοίγει / του αρχαγγέλου το σπαθί…»
Η ποιητική αφήγηση υπογραμμίζει κάποιους
σταθμούς όπως «Ο ήλιος στην ανατολή (Δέντρα ,πουλιά, κάμποι λουλούδια /ξυπνάτε
ο ήλιος έχει βγει // η ημέρα πάλι θα είναι ωραία/ με την καλή μου εδώ μαζί )»–
Τα μεσημέρια-ο ήλιος έγερνε στη δύση- σεργιάνι στην πόλη-μια αστροφεγγιά ( ποιο
είναι το αστέρι το δικό μας /όταν θα
φύγουμε απ`τη γη//το πιο λαμπρό είναι καλή μου / γιατί αστέρι είσαι εσύ)-μια χοροεσπερίδα-ο ¨Άγγελος
επί γης…» και άλλα στιγμιότυπα της
κοινής τους συζυγικής πορείας .
Λυρικός ο τόνος ,πλούσιο το λεξιλόγιο, χωρίς
δυσνόητες μεταφορές και αλληγορίες αφήνει να διαφαίνεται το κενό και η πίκρα του
χωρισμού χωρίς ωστόσο να ολοφύρεται. Περιγράφει όσο γίνεται πιο ήρεμα –πιο γαλήνια τη μεγάλη απώλεια «σε
βρήκα στην ακρογιαλιά και είχες φύκια στα μαλλιά / Γύρω πετάγανε Αγγέλοι , σου λέγαν έλα μη σε
μέλει…» προσυπογράφοντας αυτό που γράφει ο Όσκαφρ Γουάιλντ στη μπαλάντα της
φυλακής του Ρήντιγκ « ο πόνος είναι βαθύς σκοτεινός και μυστηριώδης…» Ζει μόνο
μέσα μας θα πρόσθετα.
Καλαίσθητη η έκδοση σε περιορισμένα
αντίτυπα κυκλοφόρησε σε περιορισμένο αριθμό τευχών και αποτελεί
μιαν ακόμη κατάθεση στην Ελληνική γραμματεία.
Σταύρος Ιντζεγιάνννης
